|
برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...
|
اون وقتی که داری تو رویاهات
چشماتو میمالی
ولش کن بابا بزار یه بارم دنیا ببره
این رسمه روزگاره مثل تنه ماره
می پیچه دور دو دست و زندگیت ادامه داره