برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

باورکن هستند مردان سبزی که نغمه‌ی تنهایی یک زن رو می‌فهمن و می‌شنون و اونها رو تبدیل به سرودی زیبا می‌کنن...


برچسب‌ها:
خسرو شکیبایی, شعر
+ چهارشنبه بیست و دوم خرداد ۱۳۹۸ زمستانی ترین |