برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

تو شدی جان و روانَم!


برچسب‌ها:
مولانا, شعر
+ چهارشنبه بیست و دوم خرداد ۱۳۹۸ زمستانی ترین |