برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

گاهی باید یک دایره بکشی و بنشینی درونش
بگذار به حال خودش زندگی را 
و هیاهوی آدم ها را.
بنشین کنارِ سکوتت 
و یک فنجان چای  
به خودت تعارف کن...


برچسب‌ها:
معصومه صابر, شعر
+ جمعه یازدهم مرداد ۱۳۹۸ زمستانی ترین |