برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

که به جانش کِشتم و به جان دادمش آب،
ای دریغا به بَرَم می شکند...


برچسب‌ها:
نیما یوشیج, شعر
+ چهارشنبه چهارم اسفند ۱۴۰۰ زمستانی ترین |