برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...
از سکوتم بترس!

وقتی که ساکت می شوم...

لابد همه درد هایم را برده ام پیش خدا...

بیش تر که گوش دهی

از همه سکوتم

از همه بودنم 

یک آه می شنوی...


برچسب‌ها:
موریانه
+ یکشنبه بیست و چهارم آذر ۱۳۹۲ زمستانی ترین |