برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...
میان کدامین دلخوشی ها پرسه میزنی
همسفر کدامین خیال شده ای
که فریاد دلتنگی هایم رانمی شنوی
میدانی خوشه های نگاهت راپشت پنجره ی حسرت آویزان کرده ام
حتی لحظه های سردجدایی را در آغوش گرفتم
و رویای بودنت را زندگی میکنم
امابازنیستی و من بیقرارم
قاصدک ها را مژدگانی داده
نسیم رابه بندکشیدم و مهرخاموشی برلبان خبرچین ها زدم
تاخبر از بی وفایی ندهند اما...
این ساعت ها بیرحمانه
مدام جای خالی ات رابه رخ دلتنگی هایم میکشند.

برچسب‌ها:
موریانه
+ دوشنبه بیست و پنجم آذر ۱۳۹۲ زمستانی ترین |