برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

یک روز در هر سال
برای تماشایش می روم
و باقی روزهایم را
وقف خاموش کردن آتشی می کنم
که زیر پوستم شعله می کشد!


برچسب‌ها:
نزار قبانی, شعر
+ پنجشنبه سی ام خرداد ۱۳۹۸ زمستانی ترین |