برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

تا اینکه در سبزی چشمانت ریشه زدم و دیگر هرگز طعم غربت را نچشیدم...


برچسب‌ها:
نزار قبانی, شعر
+ چهارشنبه بیست و هفتم شهریور ۱۳۹۸ زمستانی ترین |