برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...

تا زیباتر شوم! 
بگو دوستم‌داری
تا انگشتانم طلا گردند
و پیشانی‌ام ماه..

بگو دوستم‌ داری تا بتوانم دگرگون شوم،
بدل به خوشه‌ی گندم شوم یا درخت نخل،
هم‌ اکنون بگو،
درنگ نکن...


برچسب‌ها:
نزار قبانی, شعر
+ چهارشنبه هجدهم دی ۱۳۹۸ زمستانی ترین |