برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...
از تو بـرکندن دل،
 ممکن اگر بـود مرا..!
به تمنای تو کی این همه جان می کندم؟


برچسب‌ها:
ثنایی هروی, شعر, برفی
+ سه شنبه ششم فروردین ۱۳۹۸ زمستانی ترین |