برای ارزوهایی که مردند... برای سکوت های کر کننده ام ... برای سکوت های سنگین تر از فریادم...
براى تو و خويش
چشمانى آرزو ميكنم
كه چراغ ها و نشانه ها را
در ظلماتمان ببيند
گوشى،كه صداها و شناسه ها را
در بيهوشى مان بشنود
براى تو و خويش،روحى
كه اين همه را در خود گيرد و بپذيرد
و زبانى كه در صداقت خود
ما را از خاموشى خويش بيرون كشد
و بگذارد
از آن چيزها كه در بندمان كشيده است
سخن بگوييم...


برچسب‌ها:
مارگوت بيكل, احمد شاملو, شعر
+ پنجشنبه هشتم فروردین ۱۳۹۸ زمستانی ترین |